Ekonomista.

Urodził się 10 stycznia 1966 roku w miejscowości Sopoćkin na Grodzieńszczyźnie. Jego ojciec pracował jako elektryk, matka – technolog z zawodu – w kołchozie.
Z powodu polskiego pochodzenia Romańczuk nie został przyjęty na uczelnię wojskową. Ukończył Państwowy Instytut Języków Obcych w Mińsku (obecnie Uniwersytet Lingwistyczny), napisał doktorat w Państwowym Instytucie Szkolnictwa Wyższego przy Białoruskim Uniwersytecie Państwowym (Wydział Nauk Ekonomicznych).

Zaczął wykładać w uczelni macierzystej na wydziale gramatyki angielskiej (1990-91). Wyliczył, że aby zarobić na mieszkanie na tym stanowisku, musiałby pracować 54 lata, i przeszedł do biznesu – zajmował stanowisko kierownicze w zagranicznej firmie (1992). Jednocześnie stał na czele działu kontaktów zewnętrznych w Związku Przedsiębiorców na Białorusi.

Był głównym specjalistą komisji do spraw polityki gospodarczej i reform w Radzie Najwyższej 13. kadencji, doradca Stanisława Bahdankiewicza. W tym czasie nawiązał kontakty w instytutach naukowo-badawczych. Zaczął opracowywać koncepcje rozwoju białoruskiej gospodarki analizując doświadczenie międzynarodowe.

Później zaangażował się w dziennikarstwo: był felietonistą gospodarczym, zastępcą redaktora naczelnego, dyrektorem wykonawczym „Biełorusskiej Gaziety” (1997-2002).
Współpracował z Centrum Inicjatyw Strategicznych „Wschód-Zachód”, który zjednoczył biznesmenów, polityków i naukowców w „think tank” mający na celu budowanie społeczeństwa obywatelskiego i wzajemnego zrozumienia między Wschodem a Zachodem (zamknięte wraz z przedstawicielstwem Fundacji Sorosa przez władze białoruskie). Następnie został szefem (od 2002) Centrum Naukowo-Badawczego Misesa (nazwanego na cześć austriackiego ekonomisty Ludwiga von Misesa) przy centrum analitycznym „Strategia”.

Od 2000 do 2011 roku był zastępcą przewodniczącego Zjednoczonej Partii Obywatelskiej, z której ramienia startował w wyborach prezydenckich w 2010 roku. Po brutalnym rozpędzaniu protestujących po wyborach w mediach państwowych wystąpił z oświadczeniem, w którym obarczył Andreja Sannikawa, Irynę Chalip, Witala Rymaszeuskiego i Mikołę Statkiewicza winą za wydarzenia na placu.

Napisał ponad 800 artykułów na tematy gospodarcze i sześć książek (w tym „Białoruś: droga ku przyszłości”, „Biznes na Białorusi: w pierwszym kręgu”, „W poszukiwaniu cudu gospodarczego”). Jeden z autorów platformy antykryzysowej Zjednoczonych Sił Demokratycznych. Był kandydatem do Izby Reprezentantów na liście Zjednoczonych Sił Demokratycznych w wyborach w 2008 roku, ale przegrał.

Autor alternatywnych projektów ustaw o budżecie i prywatyzacji, reformy wojskowej, reformy systemu opieki zdrowotnej; koncepcji reform emerytalnej i administracyjnej, integracji Białorusi z Unią Europejską, jak również partnerstwa między Białorusią a Rosją. Był członkiem międzyresortowej grupy roboczej przy Radzie Ministrów, która opracowała plan działań na rzecz rozwoju marketingu Białorusi jako kraju.

Romańczuk jako jeden z pierwszych w 1989 roku wstąpił do Związku Polaków na Białorusi (w tym czasie – Stowarzyszenie im. Elizy Orzeszkowej). Po konflikcie Związku Polaków z władzami i podziale stanął po stronie nieuznawanej przez władze części organizacji.

Żona Alesia – ekonomistka, syn Mirosław urodził się w 2012 roku.